ហេតុនៃការខ្ជិលច្រអូស

ការខ្ជិលកើតឡើង ដោយអាងលើហេតុណាមួយដូចជា

ក. គិតថា បន្តិចទៀត យើងនឹងរៀន នឹងធ្វើការ កាលណាយើងរៀន ឬធ្វើការ យើងនឹងអស់​កម្លាំង ដូច្នេះយើងត្រូវដេកយកកម្លាំងសិន។

ខ. គិតថា យើងធ្វើការងាររួចហើយ រៀនរួចហើយ អស់កម្លាំងណាស់ យើងគួរដេកយក​កម្លាំងសិន ក៏ដេកឥតមានស្មារតី។

គ. គិតថា យើងនឹងត្រូវដើរផ្លូវឆ្ងាយ កាលណាដើរ នឹងអស់កម្លាំងណាស់ ដូច្នេះត្រូវដេកឲ្យ​ច្រើនដើម្បីយកកម្លាំង។

ឃ. គិតថា យើងទើបតែធ្វើដំណើរមកពីឆ្ងាយ អស់កម្លាំងណាស់ ដូច្នេះត្រូវសម្រាកសម្រួល​កាយដោយគ្មានក្រែងរអែងពីកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើបន្តទៅទៀត។

ង. គិតថា យើងទើបបរិភោគអាហារឆ្អែតស្កប់ស្កល់ យើងគួរសម្រាកឲ្យអាហាររលាយសិន​ចាំធ្វើការងារក្រោយ។

ច. គិតថា ថ្ងៃនេះ យើងបរិភោគអាហារបានតិច គ្មានកម្លាំងកំហែងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើ​ការងារទេ ហើយក៏ដេកលក់ស្កប់ស្កល់ទៅ។

ឆ. ដោយអាងលើជម្ងឺបន្តិចបន្តួច ក៏ទំរន់បណ្តែតបណ្តោយឲ្យពេលវេលាកន្លងទៅ ដូចពាក្យ​ខ្មែរពោលថា “ដេកផ្សំផ្តួល រមួលផ្សំគ្រេច ទំពែកផ្សំកោរ”។

ជ. ដោយអាងថា ខ្លួនទើបនឹងងើបពីឈឺ មិនហ៊ានធ្វើអ្វីទេ នៅទំនេរឥតប្រយោជន៍ ដោយមានការខ្ជិលច្រអូសនៅលាយបន្លំ។

ដូច្នេះ អ្នកមិនត្រូវអាងលេសណាមួយ ហើយគេចវេសពីការងារដោយខ្ជិលច្រអូស​ឡើយ។

...........................................................................................................................................................................................

ប្រភពអត្ថបទៈ មាគ៌ាជីវិត

អ្នកនិពន្ឋៈ ភិក្ខុ គូ សុភាព

វត្តនិគ្រោធវ័ន (គល់ទទឹង)

ព.ស. ២៥៥០