វេទ ៤

វេទ គឺកំរងគម្ពីរ ៤ ក្នុងសាសនាហិណ្ឌូ

១. គម្ពីរប្ញគ្វេទ      =       សរសេរតាមស្រុតិ យ៉ាងយូរត្រឹម ១៥០០ឆ្នាំមុនគ.ស.

         និយាយអំពីស្លុតី, នមស្ការ, សរសើរទេវៈ, បូជាយេជ្ញ, អាពាហ៍ពិពាហ៍,

         រំលាយសព, កំណើតលោក, កំណើតទេវតា។ អ្នកសូត្រ គឺ ហោត្ប្ញ

២. គម្ពីវយជិុវេទ         =          សរសេរតាមស្រុតិ យ៉ាងយូរត្រឹម ៧០០ឆ្នាំមុនគ.ស.។ និយាយអំពីមន្ត

                                    អាគមផ្សេងៗ ចំលងចេញពីគម្ពីរប្ញគ្វេទ ហើយនឹងអំពីរូបមន្តសែនព្រេន

                                    ផ្សេងៗ។ អ្នកសូត្រគឺ អធ្វយ៌ុ

៣. គម្ពីរសាមវេទ         =          បាត់គម្ពីដើម នៅសល់តែគម្ពីចំលង។ និយាយអំពីបែបបទចំរៀងនិង

                                    អក្សរភ្លេង សំរាប់សូត្រក្នុងពិធីផ្សេងៗ។ អ្នកសូត្រគឺ ឧទ័គាត្ប្ញ

៤. គម្ពីរអថវិវេទ   =       សរសេរថែមក្រោយ។ និយាយអំពីមន្តអាគមផ្សេងៗ (មន្តអាយុ, ស្នេហ៍

                                    បណ្តេញខ្មោច, មង្គលការ....)។ អ្នកសូត្រគឺ រាជបុរោហិត

...........................................................................................................................................................................................

ប្រភពអត្ថបទៈ ប្រជុំវប្បធម៌ទូទៅ

អ្នកនិពន្ឋៈ ឡុច ផ្លែង

បោះពុម្ពដោយៈ វិទ្យាស្ថានជាតិខេមរយានកម្ម

ភ្នំពេញៈ ១៩៧៣