ការនិយាយចែកចេញជាពីរប្រភេទ៖
ក. និយាយច្រើន តែមិនធ្វើតាមពាក្យសម្តីរបស់ខ្លួន ឧបមាដូចជាណែនាំគេ
កុំឲ្យលេងល្បែង កុំឲ្យដើរលេង កុំផឹកស្រា ឲ្យប្រឹងរៀនសូត្រ តែខ្លួនឯងងោកតែនឹងវង់ល្បែង ស្រវឹងរាល់ថ្ងៃជាដើម។
ការនិយាយនោះមានប្រយោជន៍ដែរ តែគេមិនចង់ធ្វើតាមព្រោះខ្លួនឯង ធ្វើមិនបានផង ចង់មកប្រដៅគេទៀត។
ខ. ការនិយាយតិច តែមានប្រយោជន៍ អាចប្រព្រឹតិបតនត្តិបានដោយខ្លួនឯង
បុគ្គលប្រភេទនេះតែងត្រូវបានគេគោរពរាប់អានកោតខ្លាច ដោយហោចទៅសូម្បីតែគ្រហែម ក៏គេចង់ស្តាប់ដែរ។
...........................................................................................................................................................................................
ប្រភពអត្ថបទៈ មាគ៌ាជីវិត
អ្នកនិពន្ឋៈ ភិក្ខុ
គូ សុភាព
វត្តនិគ្រោធវ័ន (គល់ទទឹង)
ព.ស. ២៥៥០
No comments:
Post a Comment