ការរក្សាសម្តី

ការពោលស្តីដោយប្រុងប្រយ័ត្នឈ្មោះថា​ រក្សា ព្រោះថាសម្តីមួយមាត់ដែលយើងពោលទៅ​ជាតម្លៃរបស់ខ្លួនយើង ដូចពាក្យខ្មែរថា (មនុស្សយកសម្តីដំរីយកភ្លុក) ។ ម្យ៉ាងទៀត ការ​ពោលស្តីកើតឡើងដោយសារបុណ្យ បើគ្មានបុណ្យជំរុញទេ មិនអាចនិយាយបានឡើយ ដូចជាមនុស្សគ។

ការរក្សាសម្តីមាន ៤ ដំណាក់កាល៖

ក. ត្រូវពិចារណាមុននិយាយ តើពាក្យនោះល្អ ឬអាក្រក់ ស៊កសៀតបញ្ឈឺចិត្តគេឬទេ មាន​ប្រយោជន៍ទេ ។ល។

ខ. បើពោលទៅហើយ ប្រយ័ត្នប្រយែង កុំឲ្យច្រើនពេក កុំឲ្យតិចពេក កុំឲ្យខ្លាំងពេក កុំឲ្យ​ខ្សោយពេក ពោលពាក្យផ្អែមល្ហែមចូលត្រចៀកអ្នកដទៃ។

គ. ព្យាយាមកុំនិយាយវិចីទុច្ចរិតទាំង ៤ គឺ ភូតកុហក ញុះញង់ប្រទេច ឬ និយាយមិនបាន​ការ។

ឃ. ព្យាយាមនិយាយតែនៅក្នុងសុចរិតទាំង ៤។

បើយើងបានសន្យាជាមួយអ្នកណាហើយ ការសន្យានោះ ហាក់ដូចជាចំណង យើងត្រូវតែ​ធ្វើតាមពាក្យសន្យានោះឲ្យបាន ទើបប្រសើរ គេហៅថា វចីសច្ចៈ។

...........................................................................................................................................................................................

ប្រភពអត្ថបទៈ មាគ៌ាជីវិត

អ្នកនិពន្ឋៈ ភិក្ខុ គូ សុភាព

វត្តនិគ្រោធវ័ន (គល់ទទឹង)

ព.ស. ២៥៥០